Zasypiamy na słowach – Zbigniew Herbert
Zasypiamy na słowach
budzimy się w słowach
czasem są to łagodne
proste rzeczowniki
las albo okręt
odrywają się od nas
las odchodzi szybko
za linię horyzontu
okręt odpływa
bez śladu i przyczyny
niebezpieczne są słowa
które wypadły z całości
urywki zdań sentencji
początki refrenu
zapomnianego hymnu
„zbawieni będą ci którzy…”
„pamiętaj abyś…”
lub „jak”
drobna i kłująca szpilka
co spajała
najpiękniejszą zgubioną
metaforę świata
trzeba śnić cierpliwie
w nadziei że treść się dopełni
że brakujące słowa
wejdą w kalekie zdania
i pewność na którą czekamy
zarzuci kotwicę
我们睡在文字里 ——兹比格纽-赫尔伯特
我们睡在文字里，
我们醒在文字里。
有时，冥冥中，
感到如此温软，
有可名状，
似岚，
如帆。
当这温软消散，
好像山间岚为风所断，
断在阳光照亮的彼端；
好像水中帆倏尔远逝，
御风而行，不顾安然。
我们敬畏，而后忧惧，
我们看文海中的藻荇，
被人硬生生扯出，
化作流泪的浮萍，随波逐影。
忘却的诗篇，残缺的缝线，
只看那残缺的字里行间，
属于坚持者的幸福多么难以呈现？
卫道者恪守的信条多么难以呈现？
。。。
可一瞬间，
“多么”这个词映入眼帘，
又像云中山，像海中澜，
将那些世间最美丽的景拼连，
心手相牵。
你呀，要在梦中翩跹，
要期待着浮萍落定的那一天。
要相信，即使再残破的书卷，
也能补满那破损的船，
载着本自无根的追寻，
观岚，扬帆。